Ik heb nooit veel make-up gebruikt. Mijn laatste wat wildere experimenten dateren alweer van jaren geleden, van voor het begin van mijn coming-out, het tijdperk van mijn “koffer”. In de koffer zaten de spullen die niet voor andere ogen bestemd waren, zo ook mijn make-up.
Levend in de middle of nowhere, reizend en schrijvend aan mijn boeken, ontbrak, zeker na het begin van mijn hormonen, 3,5 jaar geleden, de noodzaak van een foundation, mijn bruintint was ongeëvenaard; een blos niet nodig, een keer je kop in de wind en je wordt gescrubd bovendien.
Met een babyhuid als een perzik zijn cremè’s bijna overbodig, op mijn dagelijkse likje dagcremè na. Alleen als we wat netter gekleed een hapje gingen eten, dan ging mijn lipstick onafscheidelijk mee. Als er iets aangenaams meelift op de hormonen dan is dat wel je jeugdige huid
Toch broeit er iets in mij nu we langer thuis zijn, de feest dagen in het verschiet.
Samen met Lief C laat ik me een middag vertroetelen; als twee pubers nog groen als gras. Stap voor stap leren we onze huid vooraf reinigen, foundations en blush aanbrengen. Een herfst en een lentetype, ieder onze eigen kleur.
Met prachtige ogen en wenkbrauwen kijken we weer een uur later de spiegel weer in.
Nog even de lippen en het resultaat mag er zijn.
Als we aan het eind van de middag de deur weer uitgaan zijn we een avond en een dag make-up rijker; en nog belangrijker, foto’s als bewijs.
Dat wordt wat de komende weken, als we vol glitter en glamour de feestdagen tegemoet kunnen gaan.
Diederique 
Recente reacties