Meisje

Het moet een natuurlijk proces zijn, zijn moeder is er duidelijk over. Aan de andere kant is ook wel duidelijk dat als zijn jongere broertje op gaat groeien met mij als een “Oma” dat er dan de komende tijd wel iets moet gaan gebeuren. In het voorjaar en zomer hebben we de oudste kleinzoon al een beetje laten wennen aan het anders zijn van zijn Opa. Mijn hakken niet meer uit, mijn onmiskenbaar gewelde shirtjes niet meer weggemoffeld, mijn mutsjes en hoofddoekjes niet meer af.

Op een dag trok hij, onder het luid roepen van Opaaaaaa!, mijn shirtje omhoog zodat ik in mijn bh stond. De avond daarvoor had hij ook mijn hoofddoekje tijdens een stoeipartij al eens in z’n hand. Hij was op onderzoek naar het anders zijn van Opa. Opa, wordt niet zo blij van een bh onthulling in de overvolle supermarkt; Opa is eigenlijk een meisje. Welke naam dan bij die Opa past blijft nog even verborgen.

Pas als we een paar maanden later met hem door Artis lopen oefent hij wat. Dan is het Opa, dan is het “Andere Oma”, hij aarzelt nog.

Als de oudste kleinzoon 3 maanden later zijn broertje zonder luier aantreft, meldt hij zonder blikken of blozen dat zijn broertje een jongentje is. Dochterlief speelt een spelletje met de oudste kleinzoon mee.

“en jij zelf?”, “een jongentje” antwoord hij rap. “en ik?”, “een meisje” volgt al snel. “en papa?”,”een jongentje” antwoordt ie naadloos.

Nu wordt het moeilijker. “En wat is Oma Z” dan?, “een meisje!”. “En Opa Z?” “ een jongentje!”.

Nog een tandje erbij. “En wat is Oma B?”, “een meisje!, flapt er meteen achteraan.

De moeilijkste vraag is voor het laatst bewaard. En wat is “Andere Oma” dan? Even is het stil, je hoort zijn driejarige hersens kraken.

Dan komt het eruit, “Een meisje!”